Videowerk Danny Matthys

Digitalisering en restauratie van de videowerken van Danny Matthys

Onderzoeksproject van PACKED in samenwerking met argos en M HKA. Periode: 2008-2009 Danny Matthys is één van de pioniers van de mediakunst in België. Hij begon op het einde van de jaren ’60 te experimenteren met (Polaroid)fotografie, film en video (-installaties). Zijn werk is uitgebreid in binnen- en buitenland getoond, en maakt o.a. onderdeel uit van de collecties van argos en M HKA. De videowerken zijn gemaakt in analoge, ondertussen in onbruikte geraakte, formaten en moeten worden gedigitaliseerd en gerestaureerd. PACKED begeleidde en documenteerde deze digitalisering en restauratie.

Het werk dat in samenwerking met argos en M HKA werd gedigitaliseerd en gerestaureerd is:

• Zeedijk Knokke-Heist (1973-1974, 15 min, 4-channel video)

• Coupure (1974, 12 min, 2-channel video)

• Prudence van Duyseplein (1974, 5 min, 2-channel video)

• Lager gelegen Weiland (1974, 5 min, 2-channel video)

• Closed Letter & Number Series (1975, 3 min, single channel video)

• Building - 19 verdiepingen (1975, 32 min, single channel video)

• 9 + 1 Polaroid Black & White Pictures (1976, 9 min, single channel video)

• 9 + 1 Polaroid Colour Pictures (1977, 26 min, single channel video)

• Internationale video manifestatie (1977, 18 min, single channel video)

• Expo Bar (1983, 60 min, single channel video)

• World Beauties (1983-1984, single channel video)

• De la fiction en photographie (1984, 25 min, single channel video)

In een eerste fase zijn bij ZKM, Zentrum für Kunst und Medientechnologie (Karslruhe) de videobanden van de drie installaties Zeedijk Knokke-Heist (1973-1974), Coupure (1974) en Prudence van Duyseplein (1974) gedigitaliseerd. Deze opnamen zijn begin jaren ’70 gemaakt op open reel videobanden en enkele jaren later overgezet naar ¾” U-matic. Nadien zijn deze U-matic door argos overgezet naar Betacam SP. De Betacam SP banden zijn nadien op hun beurt weer overgezet naar Digital Betacam. Omdat deze digitalisering niet optimaal was verlopen, trachtten we nu te digitaliseren op basis van de open reel videobanden of de ¾” U-matic banden. Welke verkeren hiervan in de beste staat, en bieden het meeste garantie op een kwalitatieve digitale videokopie?

Zodra de banden zijn gedigitaliseerd is er bekeken waar er een beeld-per-beeld correctie nodig was. Bij sommige producties was er door of in samenwerking met de kunstenaar ook een nieuwe, digitale montage nodig, o.a. in functie van de synchronisatie van de verschillende banden. De synchronisatie werd samen met de kunstenaar bekeken, en de werken zijn samen met hem gedocumenteerd.