Je moet de preservering van een single-channel-videowerk niet opvatten als een overweldigend complexe taak, maar als een reeks van logische handelingen die op elkaar voortbouwen. De praktijken die hieronder worden beschreven zullen je tonen hoe deze acties vandaag door ervaren archivarissen en conservators worden uitgevoerd.
Elk preserveringsproject, elk videowerk, en elk instituut is uniek. Werken kunnen goed of slecht worden gecatalogeerd. Een collectie kan bestaan uit één zeer waardevolle titel of uit honderden werken van onbekende waarde. Beschouw deze richtlijnen als aanwijzingen die je zullen helpen om een preserveringsstrategie op maat van jouw situatie op te stellen. Ze zullen je ook helpen om in te schatten welke vragen je in de loop van je project aan een videolaboratorium of archivaris moet voorleggen.
Preserveringsprojecten zijn nooit makkelijk. Toch is het goed te onthouden dat zelfs de kleinste handeling die je stelt de levensduur van de werken die je voor toekomstige generaties hoopt te beschermen, kan verlengen.