Inspectie is het proces waarbij gedetailleerde informatie over een tape verzameld wordt ter voorbereiding op de migratie van het werk naar nieuwere formaten. De term duidt ook op het verifiëren van de status van tapes die reeds geconserveerd werden of die nog moeten geconserveerd worden.

Een gedetailleerde fysieke inspectie van het videomateriaal kan een grote hoeveelheid informatie opleveren en videolaboratoria helpen te bepalen welke stappen nodig zijn om de tape naar een nieuw formaat te migreren. De inspectie van videobanden is een relatief ongecompliceerd proces, maar het moet op een correcte manier gebeuren, met bijzondere aandacht voor details.

Een basisformulier voor de inspectie van videobanden kan op deze website gevonden worden in het onderdeel ‘Conditierapporten’. Voor een stap-voor-stapgids voor fysieke inspectie, zie ook de Association of Moving Image Archivists’ guide to videotape inspection.

Algemeen
- Inspecteer de fysieke staat van elke videoband terwijl je hem inventariseert en klaarmaakt voor langetermijnopslag.
- Identificeer de videobanden die een grotere nood hebben aan onmiddellijke aandacht en bepaal welke banden een hoge, midden of lage preserveringsprioriteit hebben.
- Documenteer je observaties en bevindingen in de catalogus.

- Een indringende azijnachtige geur: het azijnsyndroom.
- Witte of bruine schimmel (zie de raadgeving over beschimmelde banden beneden!).
- Wit of bruin poeder op het einde van de band of in het doosje.
- Plakkende tape – wijst op ‘sticky shed’-syndroom.
- Vuil, stof of vingerafdrukken – wijst op foute omgang.
- Band die los of ongelijkmatig opgewonden werd opgeborgen.
- Zware schade (inclusief waterschade) aan de behuizing van de tape.

Draag pluisvrije handschoenen en vermijd het oppervlak van de videoband of de rand van de opgerolde tape aan te raken.

Het hanteren van de videoband gebeurt best in een nette omgeving, vrij van stof, rook en voedsel. (Vingerafdrukken, stof of andere resten kunnen resulteren in ‘dropout’, ofwel het wegvallen van het videosignaal, als de vuil- of stofdeeltjes tussen de afleeskop en de tape terechtkomen).

Videobanden met het azijnsyndroom of schimmel moeten worden gescheiden van andere banden, en koel en droog worden bewaard. De acetaatzuren of de sporen die deze banden aantasten kunnen zich immers verspreiden en andere, gezonde banden besmetten.

Belangrijke opmerking m.b.t. beschimmelde videobanden
Schimmel kan ernstige gezondheidsrisico’s met zich meebrengen. Als je tijdens het inspectieproces schimmel detecteert, moet je de inspectie onmiddellijk stopzetten. De videoband moet worden geïsoleerd totdat hij kan worden onderzocht door een expert, die het type schimmel vaststelt en kan verzekeren dat het veilig is om verder om te gaan met de behandeling van de tape.

Het is een goed idee om de video’s regelmatig te inspecteren en de fysieke staat van je banden in kaart te brengen. Om vroege tekenen van verval te kunnen opsporen zou het ideaal zijn om inspecties minstens met een regelmaat van zes maanden uit te voeren.

Het is aanbevolen dat je de videobanden om de drie jaar ‘oefent’, d.w.z. vooruit- of terugspoelt. Dit verlicht de druk op de opgerolde tape (‘tape pack stress’).

Plaats de videobanden na het ‘oefenen’ met een gelijkmatige winding terug, op de gepaste hub: take-up hub voor consumentenformaten; supply hub voor niet-consumentenformaten.